Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, συγγραφέας 

• Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη;   

         Λόγος

• Τι χρώμα έχει η ποίηση;   

         Πορφυρό. 

 

• Πώς είναι για σένα ο παράδεισος;  

        Ένα μπαρ, όλο ξύλο, παίζει παλιά καλή τζαζ, έχει τα καλύτερα ουίσκι, πολύ καπνό, όλο παλιόφιλους. 

• Αγαπημένο-α βιβλίο-α;  

Όλα του Παπαδιαμάντη, όλα του Ντοστογιέφσκι, όλα του Thomas Pynchon, όλα του Don DeLillo, το Αυτόματο του Θάνου Σταθόπουλου, οι Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου του Ευγένιου Αρανίτση. Το Infinite Jest του David Foster Wallace. Και το Wittgenstein’s Mistress του David Markson. Και μερικές εκατοντάδες άλλα. 

 

•  Ποια θεωρείς την πιο υπερτιμημένη αξία της εποχής μας; 

        Το κοινωνικό success. 

• Αγαπημένος-η συγγραφέας; 

         Παπαδιαμάντης, Ντοστογιέφσκι. 

• Ο μεγαλύτερος φόβος; 

          Η τρέλα. Των άλλων. Η μαζική τρέλα. 

• Μια στιγμή ευτυχίας; 

        Τα λέμε με την αγαπημένη μου, σουλατσάροντας στο σύμπαν. 

• Μεγαλύτερη αδυναμία, ελάττωμα; 

          Η βιαστική απληστία. 

• Γιατί γράφεις;  

          Για να μη χαθούνε μερικά πράγματα στη λίμνη της λήθης. 

• Κάτι που μετανιώνεις;  

           Που δεν έμαθα να παίζω ντραμς. 

• Όρισέ μου για σένα την αμαρτία. 

          Το να κάνεις αυτά που θέλουν οι άλλοι, κι όχι αυτά που θέλεις εσύ. 

• Όρισέ μου για σένα την αγάπη.  

           Το να δίνεις ό,τι έχεις και, κυρίως, ό,τι δεν έχεις. 

•  Σε τι πιστεύεις; 

            Στο πάρε-δώσε βλεμμάτων, σωμάτων, πνευμάτων, ψυχών. 

•  Τι υπάρχει πίσω από κείνη την πόρτα;

             Το απόλυτο κενό. 

• Τι μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο;  

            Η ποίηση. Και δεν εννοώ την γραπτή, εννοώ την ανοξείδωτη ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί πράγματα που δεν υπάρχουν. 

• Τι δεν αντέχεις στη χώρα σου;  

        Όλα τα αντέχω. Όλα. 

• Τι αγαπάς σε σένα;  

         Την αισιοδοξία μου. 

• Μια παιδική σου ανάμνηση. 

        Τρώω ένα μήλο. Τραγανό και γλυκό. 

 

• Χάρισέ μου έναν στίχο.

      «Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα, βάλε στα όργανα φωτιά/ Να τιναχτεί, να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα/ Η τρομερή μας η λαλιά».