Νόπη Ράντη, σκηνοθέτης-ηθοποιός

• Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη;

      Η νοσταλγία.

• Τι χρώμα έχει το θέατρο; 

      Το θέατρο είναι ένα μαγικό καλειδοσκόπιο, δεν είναι χρώμα.

 

• Πώς είναι για σένα ο παράδεισος;
  
  Ο παράδεισος είναι η Ηλιάνα.
  
  
  
  
• Αγαπημένος προορισμός;
  
  
  Το Youkali.
  
  
  
  
• Ποια θεωρείς την πιο υπερτιμημένη αξία της εποχής μας; 
   
  Τη δημοσιότητα, που έγινε αξία δυστυχώς.
  
  
  
  
• Αγαπημένος-η συγγραφέας; 
   
  Ντίκενς, Τσέχωφ, Ουγκώ και μερικές δεκάδες ακόμα...
  
  
  
  
• Ο μεγαλύτερος φοβος; 
   
  Μια ζωή χωρίς αγάπη.
  
  
  
  
• Είσαι ερωτευμένη; 
   
  Μου την πέφτεις;
  
  

• Μεγαλύτερη αδυναμία, ελλάτωμα;

      Τα βιβλία, είμαι άρρωστη. Και γεμάτη ελλατώματα. Ελλατωματική.

 

• Γιατί παίζεις, γιατί σκηνοθετείς; 
   
  Για να ησυχάζω το μέσα μου, για να μην τρελαθώ και βασικά επειδή μπορώ.
  
  
  
  
• Αγαπημένος-η καλλιτέχνης; 
   
  Tom Waits, Leonard Cohen, Wim Mertens, Hopper, Modigliani και μερικοί δεκάδες ακόμη...
  
  
  
  
• Ορισέ μου για σένα την αμαρτία.
  
  
  Να έχεις και να μη δίνεις, να μη μοιράζεσαι.
  
  
  
  
• Ορισέ μου για σένα την αγάπη. 
   
  Το νόημα της ζωής.
  
  
  
  
• Σε τι πιστεύεις; 
   
  Στο αδύνατο, στο Impossible Dream.
  Και στην Οκτάνα.
  
  
  
  
• Τι υπάρχει πίσω από κείνη την πόρτα;
    
  Ας την ανοίξουμε...
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Τι σημαίνει αυτή φωτογραφία που μας έδωσες, ανάμεσα σε άλλες;                                      

        Μου την τράβηξε κάποιος σ'έναν σιδηροδρομικό σταθμό. Εγώ μέσα από έναν σπασμένο καθρέφτη. Και λίγο πριν είχαμε βρει σε μια γωνίτσα ένα νεκρό πουλί.  Σε μια αίθουσα αναμονής. Τι να περίμενε άραγε; Θα θυμάμαι πάντα εκείνη τη μέρα. Κάτι συνέβη εντός μου.

• Τι δεν αντέχεις στη χώρα σου; 
   
  Πατρίδα μου είναι η Τέχνη. Αυτό που με πληγώνει πανανθρώπινα είναι ο ρατσισμός.
  
  
 

• Μια παιδική σου ανάμνηση. 
   
  Να τρέχω ανάμεσα στις ανθισμένες αμυγδαλιές, να προλάβω τον πλανόδιο που πουλούσε τα καραβάκια με τη βανίλια μέσα.
  
  
• Ενα αγαπημένο σου κομμάτι απ'το θέατρο; 
   
  “Τί να κάνουμε; πρέπει να ζήσουμε! Θα ζήσουμε, θα ζήσουμε πολλές μέρες αράδα κι ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε υπομονετικά τις δοκιμασίες που μας στέλνει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γηρατειά μας-χωρίς ξεκούραση.. Κι όταν έρθει η ώρα μας, θα πεθάνουμε αθόρυβα, χωρίς παράπονο. Κι εκεί, πέρα απ το μνήμα μας , θα πούμε πως υποφέραμε, πως κλάψαμε, πως η ζωή μας πίκρανε κι ο Θεός ίσως μας σπλαχνιστεί. Και τότε θα δούμε τη ζωή φωτεινή, χαρούμενη, ωραία. Θα χαμογελάμε και θα κοιτάμε πίσω τα τωρινά μας βάσανα και τις πίκρες με χαμόγελο-και θ'αναπαυτούμε... Πιστεύω! Πιστεύω θερμά,με πάθος! Θ'αναπαυτούμε..
  Θ'ακούμε τους αγγέλους. Θα δούμε τον ουρανό στολισμένο μ'αστέρια. Θα δούμε πως όλη μας η κακία εδώ κάτω στη γη,όλα μας τα πάθη,όλοι μας οι πόνοι,θ'αφανιστούνε και η ζωή μας θα γίνει γλυκιά ,ήρεμη,τρυφερή σαν χάδι... Πιστεύω!.. Πιστεύω... “ Αντον Τσεχωφ
   
• Αγαπημένος-η σου σκηνοθέτης ;   

         David Lynch, Andrei Tarkovsky, Peter Brook και μερικές δεκάδες ακόμα...

• Με ποιά λέξη ή φράση θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

         "Do I dare disturb the universe?" T.S.Eliot

• Τι θα έλεγες στους μαθητές σου μόνο με μια φράση;
  
  “Ερχεται η μέρα που θα γίνουν άστρα τα όνειρα και η πόλη θα γεμίσει γιασεμιά”